Adela Bečová

Adela Bečová, urodzona w terminie jako zdrowy noworodek o wadze 3450 g. Mama dziewczynki i lekarze zwrócili uwagę, że dziecko wydaje się bardzo hipotoniczne, w związku z czym przeprowadzono szereg dalszych badań.

W wieku 8 miesięcy u Adeli zdiagnozowano zespół Angelmana. Dziewczynka była rehabilitowana przy zastosowaniu metody Vojty, co jednak nie poprawiło ekspresji ruchowej dziecka jak oczekiwano. Mama Adeli szukała innych terapii. Około 11 miesięcy później zastosowano u niej także również terapię NDT Bobath.

Celem terapii było zwiększenie napięcia mięśniowego i wzmocnienie rdzenia, ponieważ z diagnozy wynika, że dzieci z zespołem Angelmana to dzieci z ciężkim niedociśnieniem, zwłaszcza w okolicy tułowia oraz z regresją umysłową.

W momencie rozpoczęcia terapii NDT Bobath rozwój motoryczny dziecka był nastepujący: Hipotonia całego ciała, dzięki czemu dziewczynka była w stanie przewrócić się na brzuch i plecy – w blok – nie używając kończyn górnych ani do ruchu, ani do funkcji.

Terapię rozpoczęliśmy od pobudzenia mięśni brzucha do rotacji poprzez wywołanie pozycji siedzącej, która była niestabilna z wyraźną kifozą. Wiemy, że dzieci z obniżonym napięciem mięśniowym mają zaburzone pozycjonowanie i ruch, dlatego podczas terapii zastosowaliśmy również ortezę kompresyjną PCO. Orteza poprawiła napięcie mięśni oraz propriocepcję i układ sylwetki. Poprawiło to także odpowiedź nerwowo-mięśniową.

Aktywowaliśmy również kończyny dolne i stopy do stania, dzięki czemu mogliśmy włączyć podparcie stojąc, chodzenie bokiem, chodzenie za chodzikiem, czy na czworakach.
Obecnie, również korzystając z ortezy PCO, Adelka radzi sobie samodzielnie w przestrzeni w domu i poza nim (2,5 roku).

Siędzenie bez ortezy PCO

Siędzenie z ortezą PCO

Stanie bez ortezy PCO

Stanie z ortezą PCO

Stosując system PCO w pozycji siedzącej obserwujemy:
– poprawę ułożenia głowy, która jest wyrównana (w osi), ze swobodnym ruchem we wszystkich kierunkach i zakresach
– poprawę pozycji tułowia; widoczne są krzywizny fizjologiczne (tj. C-lordoza, Th-kifoza, L – lordoza, S – kifoza)
– poprawę pracy kończyn górnych
– ogólną poprawę pozycji siedzącej poprzez przeniesienie nacisku ze stawów krzyzowo-biodrowych (SI) na guz kulszowy
– poprawę pozycji kończyn dolnych – zwężono podstawę nośną kończyn dolnych, a tym samym zmniejszono odwodzenie kończyn dolnych w stawach biodrowych

Stosując system PCO w pozycji stojącej obserwujemy:
– poprawę pozycji głowy, jej wyrównanie
– poprawę pozycji obręczy barkowych, poruszały się one ogonowo, aktywowano mięśnie międzyłopatkowe i tym samym wykorzystano do funkcji kończyny górne
– wzmocnienie mięśni brzucha i przykręgosłupowych – zmniejszyło to kifozę tułowia, poprawiło się ustawienie miednicy (zmniejszenie pochylenia przedniego).
– poprawę pozycji kończyn dolnych – podstawa podparcia w pozycji stojącej została zwężona nawet podczas chodzenia
– chodzenie jest bezpieczniejsze i stabilniejsze

W przypadku hipotonii tułowia zaleca się stosowanie ortezy PCO u dzieci w trakcie terapii oraz podczas codziennych czynności.